We zijn allemaal bekend met de twee basisemoties liefde en angst. Maar wist je dat er vijf natuurlijke emoties zijn? En dus ook vijf onnatuurlijke? In de psychologie heten natuurlijke emoties ‘primaire emoties’ en de onnatuurlijke heten ‘secundaire emoties’. De primaire zijn prima, de secundaire zijn schadelijk. Het boek Derde gesprek met God van Neale Donald Walsch inspireerde mij om me hier verder in te verdiepen. Want als we er meer over weten, kunnen we hopelijk wat gemakkelijker onszelf en de ander vergeven voor het hebben (en tonen) van ongewenste emoties. Voordat ze een eigen leven gaan leiden en daarmee onnatuurlijk en onnodig schadelijk worden.
De vijf natuurlijke/primaire emoties
- liefde
- angst
- verdriet
- boosheid
- afgunst
Die laatste drie zijn eigenlijk vormen van angst. Maar aangezien angst ook een uiting van liefde is, zij het aan de andere kant van het spectrum, is uiteindelijk alles liefde. De angst voor de dood is te herleiden naar liefde voor het leven. De angst voor verlating komt voort uit de liefde voor het samenzijn.
De vijf onnatuurlijke/secundaire emoties
- depressie
- woede
- jaloezie
- paniek
- bezitterigheid
Deze ontstaan wanneer de primaire emoties niet de kans krijgen om zich voelbaar te maken. Aangezien veel mensen in hun jeugd hun emoties hebben moeten onderdrukken, lijden we massaal en soms chronisch aan de schadelijke soorten.
De vervorming van liefde is bezitterigheid
Liefde is een natuurlijke emotie. Maar worden er voorwaarden aan die liefde gesteld of mag je het niet tonen, dan wordt het bezitterigheid. En onvoorwaardelijke liefde is geen echte liefde; het is liefde in ontwikkeling. We vinden het overal terug: elke keer dat je van je ouders (of leraren etc.) de boodschap krijgt dat je je op een bepaalde manier moet gedragen.
Niet geuite angst wordt paniek
Bij de geboorte kennen we slechts twee angsten: de angst om te vallen en de angst voor harde geluiden. Alle andere angsten zijn aangeleerd. Onderdrukte of onbewuste angst wordt paniek. Veel mensen voelen die paniek in hun latere leven niet meer als iets dat acuut is, maar als een akelig soort onrust die continu op de achtergrond is. Het welbekende opgejaagde gevoel (druk op de borst). Of het doffe gevoel dat er ieder moment een ramp kan gebeuren (knoop in je buik). Ze zijn er zo gewend dat ze het amper meer opmerken.
Onderdrukt verdriet kan depressie worden
Verdriet is een natuurlijke emotie. Als je je verdriet mag voelen en uiten dan is er niets aan de hand. Wanneer je het te lang onderdrukt, wordt het een (chronische) depressie. Ik heb gemerkt dat er soms woede zit onder verdriet en andersom. Het zijn dan twee kanten van dezelfde medaille. Als je verdrietig bent, kan het zijn dat je een keertje goed boos moet worden om bij de kern van je gevoel te komen. Er kan dan veel energie vrijkomen, want een emotie onderdrukken is vreselijk vermoeiend.
Door het toelaten van de onderliggende, verstopte emotie kan de oppervlakkige emotie beter oplossen. Een potje huilen lucht op (ontlading) als je woede (lading) voelt. Eindelijk laat je je weggestopte verdriet toe. Want vaak komt onze woede voort uit machteloosheid, die te maken heeft met een nog niet geheeld stuk uit je kindertijd, en dat stuk is eigenlijk gewoon heel verdrietig. Maar machteloosheid willen we vaak niet voelen, dus vervangen we die door woede, die de illusie van controle geeft.
Boosheid is er om je grenzen aan te geven
Ook boosheid is een natuurlijke emotie, die is bedoeld om grenzen aan te geven als anderen daar overheen gaan. Als je het tijdens het uiten van je boosheid bij jezelf houdt en er geen agressie of verwijten aan toevoegt dan schaadt het niemand. Maar niet geuite of erkende boosheid wordt woede en die kan vernietigend zijn. Wanneer je woede voelt, ga er dan heen met je aandacht en voel het helemaal. Handel er niet naar, maar laat het er zijn. Pure emoties duren nooit lang. Je zult zien dat het vanzelf wegstroomt in de vorm van tranen, schreeuwen of als je je uitleeft op je kussen. Je kunt je boosheid uitnodigen of zelfs opwekken om hem daarna te kunnen laten doorstromen (door je heen laten stromen).
Afgunst is een wegwijzer
Afgunst, tot slot, is eveneens van nature aanwezig bij kinderen (mensen). Afgunst moet je zien als het leven dat je aanspoort om jezelf te verbeteren, en niet op te geven totdat je daar bent waar je zijn wilt. Je ziet een ander iets doen of hebben wat jij ook wilt. Dat is helemaal prima. Maar als de afgunst er niet mag zijn dan wordt het jaloezie, en die kan veel ellende veroorzaken.
Hoe eerder je je uitspreekt, hoe beter
Kortom, we worden allemaal puur natuurlijk en perfect geboren. En gaandeweg blijven er ongewenste gevoelens aan ons kleven. Maar in de kern zijn we nog steeds puur en perfect. Misschien, door dit te weten, kunnen we wat gemakkelijker onszelf en de ander vergeven voor het hebben van ongewenste emoties. Neem je ze waar? Spreek ze uit! Hoe eerder hoe beter, voordat ze een eigen leven gaan leiden en daarmee onnatuurlijk en onnodig schadelijk worden.
I was very pleased to uncover this web site. I want to to thank you for your time due to this fantastic read!! I definitely appreciated every bit of it and I have you bookmarked to look at new things on your website.